De cacaoboom komt oorspronkelijk uit het Amazonebekken, waar de pulp is gefermenteerd om alcoholische dranken te bereiden. Tijdens het 2e millennium voor Christus acclimatiseerde het echter in Meso-Amerika, waar het werd gedomesticeerd door de Olmeken, de eerste grote beschaving van Meso-Amerika, die pioniers waren in het gebruik van zijn zaad, zowel op rituele, monetaire als op voedingskundige wijze.
De Olmeken, gelegen in de Golf van Mexico rond 1600 voor Christus, hadden een grote invloed op latere culturen of op de culturen waarmee zij in de loop van de tijd naast elkaar leefden, zoals de Tolteken-, Azteken- of Maya-cultuur, en ontwikkelden zeer goede commerciële betrekkingen – sterker nog, zo lijkt het. dat hun handelsnetwerken zich uitstrekten tot het huidige Nicaragua. Bij recente archeologische opgravingen zijn Olmeken-schepen gevonden die bevestigen wat werd vermoed: dat dit volk al cacaovruchten gebruikte, maalde en kookte in water en met verschillende kruiden om chocolade te verkrijgen. Zo weten we dat de Olmeken individuele keramische containers gebruikten om het cacaobrouwsel te consumeren, maar ook dat ze het gebruikten om het cacaobrouwsel ceremonieel te serveren en aan te bieden in middelgrote vaten versierd met rituele symbolen. We weten ook dat ze het cacaozaad als ruilmiddel gebruikten, dat als betaalmiddel diende, wat aangeeft hoe belangrijk het voor hen was. Door de eeuwen heen hebben de Olmeken het gebruik en de kennis van de cacaoplant uitgebreid naar de Tolteken-, Maya- en Azteekse beschavingen.
Een Tolteekse legende vertelt via de Tonalámatl Codex (een geïllustreerde gids gebruikt door Mexicaanse priesters, magiërs en tovenaars) dat de god Quetzalcoatl, ‘de gevederde slang’, de god van het leven en de vruchtbaarheid, de cacaoboom van de goden stal. Kort daarna arriveerde hij als man in de stad Tula, die de Tolteken omschreef als een paradijs op aarde, waar hij regeerde. Vervolgens gaf hij de mannen een kleine struik met rode bloemen die donkere vruchten aanboden waarmee de goden een drankje bereidden dat alleen voor hen bedoeld was. Quetzalcoatl plantte de boom en vroeg Tlaloc, god van de regen, om hem te voeden met zijn water en Xochiquetzal, godin van vreugde en liefde, om hem met bloemen te versieren. Toen de boom vrucht droeg, verzamelde Quetzalcoatl de peulen, roosterde het fruit, maalde het en klopte het vervolgens met water in kalebassen, waarmee hij de Tolteken liet zien hoe ze chocolade moesten bereiden. De Tolteken gebruikten de vrucht om dit brouwsel te maken en ook als betaalmiddel, omdat het werd beschouwd als een symbool van rijkdom. Er wordt gezegd dat de Tolteken hierdoor rijk en wijs werden, kunstenaars, bouwers. Dit had zijn gevolgen, omdat de goden, wantrouwend dat mannen alleen voor de goden een drankje dronken, Quetzalcoatl bedwelmden met pulque, die begreep dat hij uit het menselijke vlak moest verdwijnen en vertrok, terwijl hij de laatste cacaozaden in de buurt van de zee gooide en beloofde terugbrengen.
Cacao begon van groot belang te worden tijdens de klassieke periode van de Maya-cultuur, tussen 150 en 900 na Christus. De Maya’s beschouwden cacao als een heilig element in welke vorm dan ook. We kennen het gebruik ervan door de Maya’s vooral door de culturele erfenis die ze ons hebben nagelaten in vaten, reliëfs of codices. Daarin lijkt cacao altijd verband te houden met hooggeplaatste figuren en wordt daarom geassocieerd met de elite. Het is vooral vertegenwoordigd in beelden die melding maken van sociale ceremonies, zoals liefdesverenigingen, waarbij het koppel een cacaopompoen deelt als symbool van hun verbintenis, of begrafenissen, waarbij cacao een essentiële metgezel is van de overledene in de onderwereld.
Ook de teelt van cacao zelf was aan rituelen onderworpen. Zo moesten boeren die met deze plant werkten dertien nachten seksueel onthouden voordat ze gingen planten. De cacaoboom was heilig voor de Maya’s en werd, in tegenstelling tot maïs, geassocieerd met het zuiden en dus met de onderwereld. Zijn beschermende dier is de jaguar.
[/et_pb_text][et_pb_image src=”https://www.sinchisinchi.com/wp-content/uploads/2024/05/arbol_de_cacao_codice_tudela-_0.jpg” title_text=”Cacao en de Maya's” align=”center” _builder_version=”4.7.7″ _module_preset=”default”][/et_pb_image][et_pb_text _builder_version=”4.7.7″ _module_preset=”default” hover_enabled=”0″ sticky_enabled=”0″]
De Maya’s ontwikkelden vele manieren om chocolade van de cacaoboon te bereiden. Ze combineerden de zachte cacaopeul met honing, die ze “k’ab kakaw” noemden, bij andere gelegenheden mengden ze het met pinole en annatto, of met gemalen gedroogde pepers, of met de inheemse vanille uit de regio. Ze fermenteerden het ook lichtjes met honing en voegden pochotezaden en bladeren van een Chiapas-bloem, de orejuelo, toe met een sterke peperige smaak. We weten dat ze het schuimig dronken en dat ze om het schuim te vergroten de cacaobloem (cacaoaxochitl) toevoegden. Ze namen het ook in door pulque of maïs toe te voegen, of cacaowater te mengen met gemalen maïs.
Het waren de Maya’s die de Azteken van het cacaozaad voorzagen. We weten dat de boom alleen voorkomt in tropische gebieden met temperaturen boven de 18ºC en op een hoogte van minder dan 1200 meter, waardoor hij in Teotihuacán niet gekweekt kon worden. Het werd een product dat geassocieerd werd met luxe, samen met jade, kostbare veren en jaguarhuiden.
[/et_pb_text][et_pb_image src=”https://www.sinchisinchi.com/wp-content/uploads/2024/05/recipiente-de-ceramica-que-representa-al-dios-mono-rodeado-de-granos-de-cacao-cultura-maya-600-950-dc-museo-de-sitio-de-tonina-mexico_6c63f85a_240508171641_1280x914.jpg” title_text=”CENTER_0002_BURST20240310123353283.JPG” align=”center” _builder_version=”4.7.7″ _module_preset=”default”][/et_pb_image][et_pb_text _builder_version=”4.7.7″ _module_preset=”default” hover_enabled=”0″ sticky_enabled=”0″]
Maya-keramisch vat voor het drinken van ceremoniële chocolade dat de apengod voorstelt met cacaovruchten. Toniná-museum, Chiapas
Bovendien nam tijdens de expansie van de Azteken (tussen 900-1521 n.Chr.) de vraag toe en begon het een verplicht eerbetoon te worden voor de nieuwe producerende provincies. In de Azteekse rekeningboeken vinden we dat ze jaarlijks 980 ladingen cacao ontvingen, waarbij elke lading ongeveer 25 kilo woog. Bovendien weten we dankzij enkele codices en latere verslagen van Spaanse kolonisten dat een konijn vier cacaozaden kostte en het gezelschap van een vrouw tien zaden.
Met de komst van de Spanjaarden naar de Mexicaanse kusten in 1519 verwarde de toenmalige topleider van de Azteken, Moctezuma, de conquistador Hernán Cortés met Quetzalcoatl zelf, en in de overtuiging dat de god opnieuw een menselijke vorm had aangenomen, bood hij hem een opzichtig banket aan. . van gastvrij. De veroveraar Bernal Díaz del Castillo vertelt ons in zijn werk ‘Ware geschiedenis van de verovering van Nieuw-Spanje’ uit de eerste hand hoe het banket was en het belang dat chocolade erin had (onthoud dat dit de eerste keer was dat Europeanen cacao probeerden, naast vele andere dingen die spoedig een onmisbaar onderdeel van hun dieet zouden worden):
“…van tijd tot tijd brachten ze een paar mooie gouden bekers mee met een bepaalde drank gemaakt met cacao, waarvan ze zeiden dat die toegang zou hebben tot vrouwen; en toen hebben we er niet naar gekeken; meer dan wat ik zag, dat ze ongeveer 50 kannen meebrachten, gemaakt van goede cacao met schuim, en daaruit dronk hij en de vrouwen dienden hem terwijl hij dronk met groot respect… omdat Moctezuma dol was op pleziertjes en zingen… en Toen hij klaar was met eten, stopte hij ook. Ze stopten drie zeer beschilderde en vergulde pijpen, en binnenin hadden ze liquidambar gemengd met een kruid dat tabak heette, en nadat ze voor hem hadden gedanst en gezongen en de tafel hadden opgetild, nam hij de rook van een van die pijpen. , en heel beetje bij beetje en met ‘dat viel in slaap’. En later: “…ze maken een heel gezond en gezond soort drankje, gemaakt van maïs en cacao, en ze voegen er bepaalde kwaliteitskruiden aan toe, namelijk abrikozen, peper en bloemen; Ze noemen dit chocolade en drinken het warm.”
Codex van Madrid. De god Chac en de godin IxChel wisselen cacaobonen uit.
Francisco Hernández, een andere Spaanse conquistador, beschreef verschillende dranken op basis van cacao: “de eigenschap van deze samengestelde dranken is om de geslachtslust op te wekken; Het eenvoudige verfrist en voedt enorm. Een ander soort drankje wordt gemaakt met 25 cacahoapatachtli bonen, hetzelfde aantal cacaobonen en een handvol Indiaas graan (maïs), meestal worden geen van de hierboven genoemde dingen toegevoegd, die zijn heet, aangezien hierin alleen verfrissing en verfrissing wordt gezocht voeding”.
We zien dus dat het, naast het ceremoniële gebruik, ook andere toepassingen als medicijn had, omdat door de olie die uit het zaad werd gewonnen, zalven en zalven werden bereid om kwalen te behandelen zoals een droge huid, gebarsten lippen, brandwonden en pijn van bevallingen of aambeien. Het werd ook nog steeds gebruikt als wisselvaluta, naast andere Spaanse valuta.
Please note:
This action will also remove this member from your connections and send a report to the site admin.
Please allow a few minutes for this process to complete.
