Technologie en de Huni Kuin

Aan het begin van de 20e eeuw kregen de Huni Kuin (of Kaxinawá) te maken met gewelddadige aanvallen van rubbertappers, dus hun relaties met blanke mannen waren pas halverwege de jaren 50 vreedzaam. Toen begonnen de Huni Kuin een relatie van ruileconomie te onderhouden met de niet-inheemse samenleving in Brazilië en Peru.

De Huni Kuin, geweldige jagers, kregen huiden, veren, zaden en andere schatten die ze verzamelden in het mysterieuze Amazonewoud in ruil voor gefabriceerde gebruiksvoorwerpen die hun leven gemakkelijker maakten bij het uitvoeren van eenvoudige taken. Na verloop van tijd stopten ze met het gebruiken van pijlen en gingen ze geweren gebruiken voor de jacht. Hierdoor waren ze afhankelijk van de patronen die de westerse wereld hen verkocht.

De Huni Kuin verloren hierdoor hun autonomie op het gebied van de jacht, omdat de nieuwe generaties niet waren opgeleid in het maken van pijlen of in de traditionele jacht. Toen de prijzen van de patronen stegen, gingen ze zich bezighouden met het houden van vee en varkens, wat hun levensstijl drastisch veranderde.

Er zijn echter zeer diverse Huni Kuin-gemeenschappen en de meesten jagen nog steeds, zelfs met vuurwapens. Dit vergemakkelijkt de zware en gevaarlijke taak van de jagers alleen maar.

Ze hebben ook de neiging om, zelfs in de kleinste gemeenschappen, over een aantal minimale voorzieningen te beschikken die het leven op een heel basale manier gemakkelijker maken zonder hun manier van leven op een absolute manier te beïnvloeden. Ze hebben bijvoorbeeld meestal een gemeenschappelijke koelkast waar ze vlees bewaren dat op dit moment niet wordt geconsumeerd, evenals wat groenten.

Ze hebben meestal ook wat gereedschap dat landbouwtaken gemakkelijker maakt, zoals een elektrische zaag of een grasmaaier. Ze hebben over het algemeen elektriciteit op basis van zonnepanelen, al betekent dit niet dat elke hut licht heeft, maar dat de elektriciteit voor gewone dingen wordt gebruikt.

Normaal gesproken wordt met behulp van een benzinegenerator één uur per dag elektriciteit en internet aan de hele gemeenschap geleverd. Dit varieert sterk van gemeenschap tot gemeenschap.

Er zijn gemeenschappen die de hele dag door elektriciteit hebben, privé mobiele telefoons, er zijn Huni Kuin die sociale netwerken hebben waar ze hun cultuur verspreiden en hun dorpen laten zien, er zijn gemeenschappen die accommodatie aanbieden aan toeristen in ruil voor grote bedragen, terwijl andere Huni-gemeenschappen (kuin) blijven meer geïsoleerd en hebben geen behoefte om de economie te betreden door middel van valuta, maar eerder door middel van ruilhandel.

Door het gebruik van sociale media zijn ze wereldwijd zichtbaarder geworden, waardoor hun liederen en gebeden voor iedereen toegankelijk zijn.

Een paar decennia geleden kwamen drie jonge Huni Kuin-leiders naar Rio de Janeiro met het idee om voor het eerst ceremonies buiten hun geboortestreek te houden. Tegenwoordig reizen veel leiders naar de vijf continenten om rituelen uit te voeren. Ze zijn dus heel goed op de hoogte van de westerse manier van leven, met al zijn technologieën en moderne ontwikkelingen.

Lees verder:

Video's Huni Kuin