Technologie en de Huni Kuin

Aan het begin van de 20e eeuw kregen de Huni Kuin (of Kaxinawá) te maken met gewelddadige aanvallen van de rubbertappers, zodat hun betrekkingen met blanke mannen pas halverwege de jaren vijftig vreedzaam waren. Daarna begonnen de Huni Kuin een ruileconomie in stand te houden met de niet-inheemse samenleving van Brazilië en Peru. De Huni Kuin, geweldige jagers, verkregen huiden, veren, zaden en andere schatten die ze in het mysterieuze Amazone-oerwoud hadden verzameld in ruil voor vervaardigde gebruiksvoorwerpen die hun leven gemakkelijker maakten bij basistaken. Na verloop van tijd stopten ze met het gebruik van hun pijlen en begonnen ze geweren te gebruiken voor de jacht, dus waren ze afhankelijk van de patronen die de westerse wereld hen verkocht. De Huni Kuin verloren daarmee hun jachtautonomie, aangezien de nieuwe generaties geen instructie kregen in het maken van pijlen of het leren van de traditionele jacht. Toen de prijzen van cartridges stegen, begonnen ze zich te wijden aan de vee- en varkenshouderij, wat hun manier van leven drastisch veranderde. Er zijn echter zeer diverse Huni Kuin-gemeenschappen, en in feite blijven de meesten jagen, zelfs met vuurwapens, wat de zware en gevaarlijke taak van de jagers eenvoudigweg ten goede komt. Ze hebben ook de neiging om, zelfs in de kleinste gemeenschappen, over een aantal minimale voorzieningen te beschikken die het leven op een heel basale manier gemakkelijker maken zonder hun manier van leven op een absolute manier te beïnvloeden. Ze hebben bijvoorbeeld meestal een gemeenschappelijke koelkast waar ze vlees bewaren dat op dit moment niet wordt geconsumeerd, evenals wat groenten. Ze hebben meestal ook wat gereedschap dat landbouwtaken gemakkelijker maakt, zoals een elektrische zaag of een grasmaaier. Ze hebben over het algemeen elektriciteit op basis van zonnepanelen, al betekent dit niet dat elke hut licht heeft, maar dat de elektriciteit voor gewone dingen wordt gebruikt. Normaal gesproken wordt met behulp van een benzinegenerator één uur per dag elektriciteit en internet aan de hele gemeenschap geleverd. Dit varieert sterk van gemeenschap tot gemeenschap. Er zijn gemeenschappen die de hele dag elektriciteit hebben, privé mobiele telefoons, er zijn Huni Kuin die sociale netwerken hebben waar ze hun cultuur verspreiden en hun dorpen laten zien, er zijn gemeenschappen die accommodatie aanbieden aan toeristen in ruil voor grote sommen geld, terwijl andere Huni-gemeenschappen kuin blijven meer geïsoleerd en hoeven de economische cirkel niet via valuta te betreden, maar eerder via uitwisseling. Het gebruik van sociale netwerken heeft vooral hun zichtbaarheid over de hele planeet vergemakkelijkt, waardoor hun liederen en gebeden voor iedereen toegankelijk zijn geworden. Een paar decennia geleden arriveerden drie jonge Huni Kuin-leiders in Rio de Janeiro met het idee om voor het eerst ceremonies buiten hun geboortegebied te houden. Tegenwoordig reizen veel leiders naar de vijf continenten om rituelen aan te bieden, zodat ze de westerse manier van leven, met zijn technologieën en moderniteiten, perfect kennen.

Lees verder:

Video's Huni Kuin