Terytorium
Rezerwat Alto Juruá został utworzony jako pierwszy w Brazylii w 1990 r. Był wynikiem mobilizacji społecznej mieszkańców, w tym „caboclos of Milton”, na czele z Krajową Radą Zbieraczy Kauczuku i związkowcami.
„Miltonowie” byli rdzennymi zbieraczami kauczuku, których historia zaprowadziła ich do walki o wspólne roszczenia terytorialne, u boku innych zbieraczy kauczuku. Udział w walkach o powstanie Spółdzielni i samego rezerwatu przyniósł zmiany w życiu Miltona i jego rodziny. Wielu z nich objęło stanowiska kierowników ośrodków spółdzielczych lub pracowało na innych pokrewnych stanowiskach, np. jako kapitanowie statków gumowych.
Wszystko to przyniosło korzyści w postaci wynagrodzenia i bezpośredniego dostępu do dóbr konsumpcyjnych. Miltonowie byli w centrum uwagi i to na nich regionalny koordynator mógł liczyć w przypadku projektów, które później wdrażano w tym regionie.
W 2002 roku, wkrótce po wyborach do Stowarzyszenia i nieudanej próbie utworzenia nowego stowarzyszenia, Kuntanawa dali wyraz swojemu podziałowi etnicznemu: „Jesteśmy inni, jesteśmy innym narodem”.
Oświadczenie to doprowadziło z kolei do nawiązania kontaktów z nowymi mediatorami, takimi jak Rada Misyjna Rdzennej Ludności i Organizacja Rdzennej Ludności Rzeki Juruá.
Kilka lat później grupy niezadowolone z zarządzania Stowarzyszeniem założyły dwa nowe stowarzyszenia: Stowarzyszenie Agroekstraktywne Rzeki Tag i Rzeki Juruá.
Kuntanawa poparli nowe stowarzyszenia, jednocześnie kontynuując własny proces, domagając się uznania etnicznego i wyznaczenia granic swojego terytorium w obrębie rezerwatów. Fakt ten ostatecznie oddzielił je od nowych instytucjonalnych reprezentacji Rezerwy.
Jednak osiągnięte porozumienia nie zostały uszanowane przez pozostałych mieszkańców tego obszaru i w 2006 r. Kuntanawa wyrazili oburzenie z powodu niepowodzenia „ustaw o rezerwacie”, ustanowionych przez samych mieszkańców.
Sam podbój terytorium zyskał więc jeszcze jedno uzasadnienie: ekologiczne. Twierdzą, że tam drapieżna eksploatacja, taka jak ta, która ma miejsce w rezerwacie i która oddziałuje negatywnie na zasoby takie jak łowiectwo czy drewno, nie będzie dozwolona. Od tego momentu zaczęli rozmawiać o tworzeniu stref „schronienia” na swoich rdzennych ziemiach.
Od lat Kuntanawa domagają się od Narodowej Fundacji Praw Rdzennej Ludności Brazylii wytyczenia granic swoich ziem rdzennych. Cel ten udało im się osiągnąć w połowie 2008 r.
Haru Kuntanawa był obecny na zgromadzeniu ONZ wraz z księciem Raoni, przywódcą ludu Kayapó, w ramach starań o wsparcie i obronę lasu deszczowego Amazonii i swojego ludu przed korupcją przedsiębiorstw: firm zajmujących się wyrębem drzew, firm hydroelektrycznych, firm górniczych i rolnych. wykonawcy. zagrożenie dla plemion amazońskich, które muszą być chronione przez społeczność międzynarodową.
Haru i jego żona Hayra również bronią swojego terytorium poprzez organizację Ascak. Czynią to, odprawiając ceremonie z pomocą roślin leczniczych, swojego głosu i muzyki.
„Ta forma uzdrawiania pomoże ludziom nawiązać kontakt z ziemią i podnieść swoją świadomość, aby mogli żyć w harmonii z resztą świata. Sami nie możemy uratować Ziemi; „Zjednoczenie ludzi jest konieczne”.
Rekonstrukcja społeczeństwa Kuntanawa
Kuntanawa to grupa etniczna, która znalazła się na skraju wyginięcia, a obecnie przechodzi proces odbudowy we wszystkich aspektach: języka, sztuki, rytuałów i terytorializmu.
Podejmowane są inicjatywy mające na celu odwiedzenie sąsiednich ziem rdzennej ludności i pobyt na nich, aby odtworzyć język ich mieszkańców poprzez podobne praktyki, szczególnie język Huni Kuin. Zaczęto też ponownie przyjmować nazwy rdzenne zamiast nazw pochodzenia łacińskiego.
Podobnie, powraca się do rzemiosła opartego na tych, które już wykonała Doña Mariana, a także na tych istniejących na sąsiednich Ziemiach Rdzennych. Odzyskują również malarstwo poprzez doświadczenia z ayahuaską i opowieści Doñi Reginy, które są wciąż żywe w pamięci Doñi Mariany.
Istnieją plany wielkiej migracji, której celem jest ponowne zjednoczenie wszystkich potomków Miltona i Doñi Mariany. Niektóre miasta już zaczynają się zakładać.
W 2008 roku zostali nagrodzeni przez Xicão Culture (rząd Acre) za piosenki skomponowane przez młodego Kuntanawę. Ta sama grupa, kierowana przez wnuka Miltona, Haru, zgromadziła materiał wideo i obecnie pracuje nad filmem o Kuntanawie.
Jak powiedział Haru Kuntanawa: „Będziemy nieustannie pracować nad obroną praw naszego ludu i zapewnieniem trwałości lasu dla przyszłych pokoleń.
Będziemy edukować i motywować nasze społeczności, aby zrozumiały znaczenie lasu i uczestniczyły w jego ochronie i zachowaniu. Będziemy również nadal współpracować z organizacjami lokalnymi i międzynarodowymi w celu promowania zrównoważonego rozwoju i podnoszenia świadomości na temat znaczenia lasów deszczowych Amazonii”.
