Wanilia

Historia

Pierwsza historyczna wzmianka o uprawie drzew waniliowych pochodzi z XVIII wieku, w stanie Veracruz w Meksyku.

W tym regionie grupy Totonacas nazwały wanilię Axi-Xanath (kwiat rekondytu) i opracowały technikę peklowania tego strąka w celu perfumowania napoju czekoladowego.

Pochodzenie uprawy wanilii jest powszechnie związane z kulturą Totonaca; Istnieją również dowody na zbieranie i uprawę wanilii z Niziny Majów, jej mieszkańcy nazywali wanilię sisbic-ak (śmierdzącą winoroślą) i używano jej jako lekarstwa i perfum.

W Kodeksie Krzyżowym wspomina się o rytualnym użyciu peklowanych nasion wanilii, które zmieszano z żywicą kopalową, uzyskując zapach, którego używali w swoich skroniach.

Według doniesień jego stosowanie wiąże się ze spożyciem kakao (Theobroma cacao L.), gatunku, z którego wytwarzany jest napój czekoladowy z obszarów Majów. Czekolada była produktem o bardzo dużej wartości, zarezerwowanym dla elity Majów i Azteków, którzy w języku nahuatl nazywali wanilię Tlilxochitl (czarny kwiat).

 

Zakład

Wanilia planifolia Andrews to gatunek z rodzaju storczyka waniliowego, o pokroju pnącym i pełzającym pokroju, występujący na zalesionych obszarach Mezoameryki, zwłaszcza Meksyku.

Strukturalnie jest to liana pnąca o zdrewniałych gałęziach, która wspina się na drzewa, aby móc odżywiać się światłem słonecznym, wilgocią z otoczenia i substancjami odżywczymi pobieranymi z powietrza, dzięki czemu po obcięciu korzenia roślina może nadal żyć.

Może mierzyć ponad 10 metrów długości, jej liście są ciemnozielone, błyszczące, płaskie (stąd jego nazwa naukowa planifolia) i spiczaste.