Aktywne zasady Mapacho: Nikotyna
Głównym składnikiem aktywnym rośliny mapacho jest nikotyna.
Nikotyna występuje przede wszystkim w roślinie mapacho (Nicotiana tabacum i Nicotiana Rústica): jej wysokie stężenie występuje w liściach, stanowiących około 5% masy rośliny i 3% masy wysuszonego mapacho.
Nikotyna występuje także w formie marginalnej w innych roślinach z rodziny psiankowatych (2–7 µg/kg); pomidor, ogórek, papryka i ziemniaki. W jeszcze mniejszych ilościach występuje w roślinach takich jak coliflora, zielony pieprz czy czarna herbata.
Cząsteczka:
Struktura: Posiada dwa mononitrogenowane heterocykliczne jądra: jeden pierścień pirydynowy i drugi pierścień pirolidynowy.
Biosynteza: Substancja ta jest syntetyzowana w najbardziej aktywnych obszarach korzeni roślin mapacho, a następnie transportowana przez szałwię do zielonych liści.
Farmakologia:
Interakcje: Palacze metabolizują wiele substancji szybciej niż osoby niepalące. Do leków, których to dotyczy, należą: teofilina, propranolol, fenacetyna, atenolol, nifedypina, imipramina, benzodiazepiny, kofeina i opioidy.
Uzależnienie: Nikotyna jest jedną z najbardziej uzależniających substancji psychoaktywnych.
Abstynencja: Mogą wystąpić zachcianki, lęk, drażliwość, trudności z koncentracją, lęk, ból głowy, depresja, napięcie, zwiększony apetyt, kaszel, bezsenność i senność.
Myśli stłumione psychologicznie, na przykład konsumenci z historią depresji, mogą doświadczać depresji pomimo abstynencji.
Objawy i symptomy odstawienia tytoniu, Arch Gen Psychiatry 1986; 43:289-294.
Ruchomości:
O ośrodkowym układzie nerwowym: Wywołuje stymulację ośrodkową. Większość efektów behawioralnych nikotyny jest wynikiem aktywacji receptorów nikotynowych w ośrodkowym układzie nerwowym.
Pobudza czujność, czujność i sprawność poznawczą (małe dawki).
Na poziomie mózgu: Działa w presynapsie i zwiększa uwalnianie neuroprzekaźników, takich jak acetylocholina, dopamina, noradrenalina i serotonina.
Palenie papierosów: konieczność podjęcia działań przez pracowników służby zdrowia. 1988
Farmakologia nikotyny. Centrum Konferencyjne Natcher, Narodowe Instytuty Zdrowia; 1998
Na układ limbiczny: Działa jako środek nagradzający na układ limbiczny, pośredniczony przez szlak neuronalny łożyska (duże dawki).
Ze strony układu sercowo-naczyniowego: zwężenie naczyń obwodowych, tachykardia i nadciśnienie.
Zarówno u osób palących, jak i niepalących podanie nikotyny powoduje znaczny wzrost skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego oraz przyspieszenie akcji serca. Dochodzi również do wzrostu liczby leukocytów, blaszek, fibrynogenu i hematokrytu, co prowadzi do zwiększenia krzepliwości.
Farmakologia nikotyny. Br Jaddict 1989; 84:477-492.
Wrażliwość płytek krwi na prostacyklinę u palaczy i osób niepalących. Skrzynia 1986; 90:34-38
Palenie powoduje zwiększenie stężenia w osoczu kilku hormonów: hormonu adenokortykotropowego (ACTH), kortyzolu, hormonu wzrostu (GH), prolaktyny i wazopresyny.
Aktywacja nadnerczy powoduje uwalnianie noradrenaliny i adrenaliny.
MECHANIZM DZIAŁANIA:
Receptory: Nikotyna wywołuje pobudzenie neuronalne, które prowadzi do otwarcia receptorów nikotynowych cholinergicznych, do których selektywnie się przyłącza.
Wiąże się wybiórczo z receptorami nikotynowymi cholinergicznymi, wywołując na początku działanie aktywujące, a następnie blokując.
KROK MEMBRANY:
Wędzony: Szczelina membranowa zależy od równowagi między zjonizowaną i niezjonizowaną formą nikotyny, która zależy od pH środowiska.
– W środowisku zasadowym nikotyna ma tendencję do bycia niezjonizowaną, rozpuszcza się w tłuszczach i łatwo przenika przez błony biologiczne.
W przypadku cygar i tytoniu fajkowego, które mają odczyn zasadowy, nikotyna wchłaniana jest głównie przez jamę ustno-gardłową, bez konieczności odsączania próchnicy.
– W środowisku kwaśnym nikotyna ma tendencję do jonizacji i ma trudności z przenikaniem przez błony biologiczne.
Dym z cygara, który jest bardziej kwaśny, należy wdychać, co pozwala na wchłanianie nikotyny przez płuca ze względu na jego bardziej zasadowe pH.
Im szybsze jest wchłanianie substancji, tym większe jej stężenie w osoczu osiąga i tym szybciej spada.
Aby przyspieszyć wchłanianie nikotyny, cygara zapewniają wyższe i krótsze szczyty wydzielania nikotyny niż czyste cygara i fajki.
Zdolność danej substancji do wywoływania uzależnień zależy bezpośrednio od szybkości, z jaką zachodzą jej główne działania, oraz intensywności ich występowania. Z tego powodu inhalacja jest szczególnie uzależniającym sposobem przyjmowania substancji.
Armitage AK, Turner DM. Wchłanianie nikotyny z dymu papierosowego i cygarowego przez błonę śluzową jamy ustnej. Natura,1970 1231-1232
Farmakologiczne aspekty palenia papierosów i uzależnienia od nikotyny. N Engl J Med 1988; 319:1.318-1.330
Przegląd dowodów na to, że pH jest czynnikiem determinującym dawkę nikotyny pochodzącej z doustnego stosowania tytoniu bezdymnego. Tob Control 1997; 6:219-225
DOUSTNIE:
Preparaty doustne i do żucia przechodzą pierwsze przejście przez wątrobę, nikotyna w niższych stężeniach przedostaje się do krążenia ogólnoustrojowego i po części z tego powodu mają mniejszą siłę uzależniającą.
Dystrybucja:
Po dostaniu się do organizmu nikotyna jest szybko rozprowadzana do krwi i tkanek, ponieważ przy pH krwi łatwo przenika przez błony komórkowe. Dzięki dużej rozpuszczalności w tłuszczach przenika przez barierę krew-mózg.
Po paleniu papierosa przez około dziesięć minut maksymalne stężenie nikotyny w osoczu wzrasta do około 25-45 ng/ml.
Różnica tętniczo-żylna: Poziomy tętnicze są od sześciu do dziesięciu razy wyższe niż poziomy żylne.
– Pod koniec dnia wyższy poziom nikotyny zwykle występuje w wyniku kumulacji po kilku godzinach regularnego palenia.
– Spożywanie pokarmu powoduje wzrost przepływu krwi w wątrobie, a w konsekwencji większy klirens nikotyny, co wyjaśnia pilną potrzebę palenia przez niektórych konsumentów po jedzeniu.
Zmienne wpływające na metabolizm nikotyny. Pharmacol Ther 1993; 60:461-500.
Okres półtrwania: Poziomy zmniejszają się o połowę w ciągu około dwóch godzin.
Metabolizm: Wątrobowy: Nikotyna jest metabolizowana głównie w wątrobie za pośrednictwem grupy enzymów cytochromu P450 (CIP), które eliminują substancje niesyntetyzowane przez sam organizm, co przekształca ją w kotyninę wydalaną z moczem.
Kotynina oddziałuje również z receptorem nikotynowym, potencjalnie przyczyniając się do neurofarmakologicznego działania nikotyny. Poziomy kotyniny są około dziesięć do piętnastu razy wyższe niż nikotyny, ponieważ jej okres półtrwania jest dłuższy i wynosi około 20 godzin.
„Kotynina, główny metabolit nikotyny w mózgu, stymuluje receptory nikotynowe…” J Pharmacol Exp Ther 1999;288:905-911
U ludzi od 70 do 80% nikotyny jest metabolizowane przez CYP2A6, z których zidentyfikowano trzy warianty: normalny CYP2A6*1 i dwa inne związane ze zmniejszoną aktywnością enzymu. Występowanie nieprawidłowych wariantów u palaczy jest rzadsze niż u osób niepalących. Osoby z nieprawidłowymi wariantami palą mniej papierosów dziennie i częściej rzucają palenie.
Powszechna wada genetyczna metamolizmu nikotyny zmniejsza palenie. 1998
Płucne: frakcja wdychanej nikotyny jest metabolizowana w płucach.
Turner DM, Armitage AK, Briant RH, Dollery CT. Metabolizm nikotyny przez izolowane perfundowane płuca psa.Xenobiotyka, 5 (1975
Eliminacja: -Nikotyna przenika również do mleka kobiet palących w okresie laktacji. Mleko od nałogowych palaczy może zawierać 0,5 mg na litr.
